درک تمایز بین مدیر و رئیس برای هر کسی که در یک محیط کاری فعالیت می‌کند، چه در مقام رهبری و چه به‌عنوان عضوی از تیم، ضروری است. این آگاهی به شما کمک می‌کند تا سبک‌های رهبری مختلف را بهتر بشناسید، انتظارات را ب‌ طور صحیح مدیریت کنید و به‌طور موثرتری با افراد در موقعیت‌های مختلف تعامل داشته باشید. به طور کلی فرق بین رئیس و مدیر در موارد زیر است:

• وظایف
• دستورات
• مسئولیت‌پذیری
• شخصیت
• قدرت
• ارتباط با کارکنان
• انگیزه دادن به کارکنان
• و…

اما تفاوت میان آن‌ها فقط محدود به این موارد نمی‌شود. در این مطلب همراه ما باشید تا با تفاوت دقیق سمت رئیس و مدیر آشنا شوید.

منظور از مدیریت و ریاست چیست؟

در دنیای سازمانی، اصطلاحات «مدیریت» و «ریاست» اغلب به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند، در حالی که تفاوت‌های ظریف اما مهمی بین این دو نقش وجود دارد. درک این تمایزات برای هر کسی که در یک محیط کاری فعالیت می‌کند، ضروری است.

مدیریت

مدیریت فرآیندی است که به برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل منابع برای دستیابی به اهداف سازمانی می‌پردازد. مدیران وظایف مختلفی را بر عهده دارند، از جمله:

• برنامه‌ریزی: تعیین اهداف، استراتژی‌ها و اقدامات لازم برای دستیابی به آن‌ها.
• سازماندهی: تخصیص منابع، تعیین وظایف و ساختار سازمانی برای انجام کارها به‌طور کارآمد.
• هدایت: رهبری، تشویق و ایجاد انگیزه در کارکنان برای انجام وظایف خود به بهترین نحو.
• کنترل: نظارت بر پیشرفت، ارزیابی عملکرد و ایجاد اصلاحات در صورت نیاز.

مدیران موظف هستند محیطی را ایجاد کنند که در آن، کارکنان بتوانند به‌طور موثری با یکدیگر همکاری کرده، از منابع به‌طور کارآمد استفاده کنند و به اهداف سازمانی دست یابند. آن‌ها با استفاده از مهارت‌های مختلفی از جمله حل مسئله، تصمیم‌گیری، ارتباطات و رهبری، به این اهداف دست می‌یابند.

ریاست

ریاست بر استفاده از قدرت و اختیار برای صدور دستور و کنترل اقدامات دیگران تمرکز دارد. روسا معمولاً در سطوح بالای سلسله مراتب سازمانی قرار دارند و از قدرت خود برای هدایت و نظارت بر کارکنان استفاده می‌کنند. وظایف اصلی آن‌ها شامل موارد زیر است:

• صدور دستور: تعیین وظایف و انتظارات از کارکنان.
• کنترل: نظارت بر عملکرد کارکنان و اطمینان از انطباق آن‌ها با دستورالعمل‌ها و قوانین.
• تصمیم‌گیری: اتخاذ تصمیمات مربوط به وظایف، منابع و کارکنان.
• انضباط: اعمال اقدامات انضباطی در صورت عدم رعایت قوانین یا عدم انجام وظایف.

روسا باید قاطع و دارای قدرت تصمیم‌گیری باشند. آن‌ها همچنین باید بتوانند با افراد در سطوح مختلف تعامل داشته باشند و انگیزه آن‌ها را برای انجام کار به بهترین نحو فراهم کنند.

 

 

• بیشتر بخوانید: دعوا با رییس بر سر مرخصی گرفتن
• بیشتر بخوانید: اگر رییستان بین شما و همکارتان فرق می گذارد

 

تفاوت مدیریت و ریاست

مدیریت و ریاست دو نقش مهم در سازمان‌ها و تیم‌ها هستند که از دیدگاه وظایف و مسئولیت‌ها تفاوت‌هایی دارند. در ادامه به تفاوت‌های مهم بین مدیریت و ریاست اشاره می‌کنیم:

1_ مسئولیت‌ها

• مدیریت: مدیران به‌عنوان رهبران یا افرادی که مسئولیت اداره و راهبری تیم یا بخشی از سازمان را بر عهده دارند، شناخته می‌شوند. آن‌ها برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل برای دستیابی به اهداف اساسی سازمان را انجام می‌دهند.
• ریاست: رئیس یا ریاست به‌عنوان فرد مسئول اجرایی یا پیشوند یک سازمان تعریف می‌شود که مسئولیت اتخاذ تصمیمات دستوری و تعیین جهت کلی سازمان و انجام وظایف مورد نیاز را بر عهده دارد.

2_ زمینه فعالیت

• مدیریت: مدیران معمولاً در سطح عملیاتی و تجاری سازمان فعالیت می‌کنند و مسئولیت‌های عملیاتی روزمره را بر عهده دارند.
• ریاست: رئیس یا ریاست عمدتاً در سطح استراتژیک و رویایی سازمان فعالیت می‌کنند و عهده تعیین سیاست‌ها، راهبردها و جهت‌گیری اصلی سازمان را دارند.

3_ سلطه و قدرت

• مدیریت: مدیران عمدتاً به منظور اداره و کنترل کارمندان و فعالیت‌های روزانه، بهره‌وری و نظارت بر اجرایی شدن فعالیت‌ها انتصاب می‌شوند.
• ریاست: کارکرد اصلی رئیس یا ریاست به دستور دادن، تصمیم‌گیری در مواقع بحرانی و ایجاد و تعیین جهت اصلی سازمان است.

4_ مهارت‌ها

• مدیریت: مهارت‌های مدیریتی شامل اعمال‌گرایی، برقراری روابط بین فردی، مدیریت زمان، ارتباطات موثر و تصمیم‌گیری استراتژیک هستند که برای موفقیت در نقش مدیریت بسیار اساسی است.
• ریاست: مهارت‌های راهبری، تصمیم‌گیری، تعیین اولویت‌های استراتژیک، ارتباط عمیق با ذینفعان خارجی و ارتباط بین فردی با اعضای تیم برای فرآیند تصمیم‌گیری استراتژیک بسیار حیاتی است.

5_ دیدگاه زمانی

• مدیریت: مدیران معمولاً به‌طور توجه ‌محور روی رسیدن به اهداف و وظایف مشخص در زمان معین و حفظ کارایی کارمندان تمرکز دارند.
• ریاست: رئیس یا ریاست بیشتر به اهداف بلند‌مدت و رویایی سازمان تمرکز دارند و تلاش می‌کنند تا اهداف استراتژیک بلندمدت سازمان را تعیین و تحقق بخشند.

6_ پذیرش خطر

• مدیریت: مدیران ممکن است از خطرپذیری بالاتری برای تصمیم‌گیری‌های روزمره و موفقیت تیمی استفاده کنند.
• ریاست: رئیس یا ریاست بیشتر ممکن است به‌عنوان افرادی که باید تصمیمات استراتژیک و موفقیت‌های بلندمدت را با خطرات مرتبط اتخاذ کنند، شناخته شوند.

7_ ارتباطات

• مدیریت: مدیران باید توانایی برقراری ارتباط موثر با اعضای تیم، مدیران دیگر، واحدهای مختلف سازمان، و سایر ذینفعان را داشته باشند.
• ریاست: رئیس یا ریاست نیاز به برقراری ارتباطات بالاتر سطحی با رهبران ارشد، تصمیم‌گیران خارجی، شریکان اصلی و جامعه دارند.

8_ مسئولیت‌پذیری

• مدیریت: مدیران به‌عنوان افرادی که مسئولیت اجرای اقدامات شناسایی شده و دستیابی به اهداف را دارند، باید دارای موقعیت‌های واحد و مشخص برای ارائه گزارشات و پذیرش مسئولیت باشند.
• ریاست: رئیس یا ریاست باید مسئولیت‌پذیری بزرگتری برای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک و عمده داشته باشند و آمادگی برای پیشگیری و رفع مشکلات بزرگتر را نشان دهند.

9_ راهبرد و اجرا

• مدیریت: مدیران معمولاً مسئول اجرای راهبردها و تعیین اهداف کوتاه مدت و عملیاتی هستند. آن‌ها نقش اساسی در برنامه‌ریزی و اجرا دارند.
• ریاست: رئیس یا ریاست مسئول تعیین راهبردها و اهداف بلندمدت است و باید تضمین کنند که تصمیمات راحت‌تر، به منظور دستیابی به اهداف سازمانی مدتی مورد اجرا قرار گیرند.

10_ جهت‌گیری سازمانی

• مدیریت: مدیران تمرکز بر بهبود عملکرد و فعالیت‌های روزمره دارند و به جلب بهینه‌سازی فرآیندها و منابع می‌پردازند.
• ریاست: رئیس یا ریاست باید به تعیین جهت و تعهد به اهداف بلندمدت و برنامه‌های استراتژیک تمرکز داشته و اطمینان حاصل کنند که سازمان به سوی اهداف مطلوب پیش می‌رود.

از این توضیحات می‌توان نتیجه گرفت که هر کدام از نقش‌های مدیریت و ریاست، اهمیت و تأثیر خاص خود را در روند و موفقیت سازمان‌ها دارند. هماهنگی و تعامل میان این دو نقش می‌تواند به خلق محیط کاری موفق و توسعه‌ای مناسب برای سازمان کمک‌کننده باشد.

 

 

• بیشتر بخوانید: چگونه ارائه کنفرانس خوبی داشته باشیم؟
• بیشتر بخوانید: نحوه شروع سخنرانی در جلسات

 

 

رئیس بالاتر است یا مدیر؟

اصطلاحات «رئیس» و «مدیر» معمولاً بر اساس ساختار سازمانی و نقش‌های مختلفی که در یک سازمان ایفا می‌کنند، تعریف می‌شوند. این دو نقش می‌توانند در سطوح مختلف درون یک سازمان وجود داشته باشند. در ادامه به توضیح تفاوت‌ها و سطوح مختلفی که «رئیس» و «مدیر» ممکن است در آن‌ها مشغول فعالیت باشند، می‌پردازیم:

سطح اجرایی:

در بعضی سازمان‌ها، رئیس به تنهایی مسئولیت اجرایی اعمالی و تصمیم‌گیری‌های بلندمدتی دارد. او معمولاً در سطوح بالاتر مدیریتی قرار داشته و مسئولیت‌های بزرگتری نسبت به مدیران دارد.

سطح مدیریتی:

مدیران به‌عنوان رهبران یا افرادی که مسئولیت اداره و راهبری تیم یا بخشی از سازمان را بر عهده دارند، شناخته می‌شوند. آن‌ها برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل برای دستیابی به اهداف اساسی سازمان را انجام می‌دهند.

بنابراین، در بسیاری از سازمان‌ها، رئیس بیشتر به‌عنوان فردی در سطح بالاتر و با مسئولیت‌های استراتژیک تعریف شده؛ در حالی که مدیران ممکن است در سطوح پایین‌تر سازمانی و در سطوح عملیاتی‌تر مشغول به کار باشند. این نقش‌ها و موقعیت‌ها بسته به ساختار و نیازهای خاص هر سازمان متفاوت است.

بررسی تأثیر تفاوت مدیر و رئیس روی کارکنان سازمان

تفاوت مدیر و رئیس در یک سازمان می‌تواند تأثیرات متفاوتی بر کارکنان داشته باشد. در ادامه به برخی از این تأثیرات احتمالی اشاره می‌کنیم:

1_ ارتباط و روابط

مدیر: مدیران معمولاً به تیم و کارکنان نزدیک‌تر هستند و ارتباطات خوب وفادار و روابط سالم بین مدیر و کارکنان می‌تواند انگیزه و حس مسئولیت را افزایش دهد.

رئیس: رئیس با تمرکز بر جهت‌گیری و استراتژی‌های سازمانی ممکن است ارتباط بیشتری با مدیران و کارشناسان سطح پایین داشته باشد.

2_ تعیین هدف و جهت‌گیری

مدیر: مدیران معمولاً مسئول تنظیم هدف‌ها و وظایف روزانه کارکنان هستند و تعامل مستقیم‌تر با آن‌ها دارند.

رئیس: رئیسان بیشتر مسئول تعیین جهت‌ها و اهداف بلندمدت سازمانی هستند که ممکن است بر تمام دسته‌های کارکنان تأثیر بگذارد.

3_ تأثیر نهادی

مدیر: مدیران می‌توانند در تسهیل روند‌ها، حل تصمیم‌های پیچیده و جلوگیری از مسائل روزمره در تیم‌ها و بخش‌های مختلف کمک کنند.

رئیس: رئیسان معمولاً تأثیر گسترده‌تر و بیشتری روی استراتژی‌ها و جهت‌گیری اصلی سازمان دارند.

4_ موجودیت و اعتبار

مدیر: مدیران معمولاً برای اجرای وظایف روزانه و حل مشکلات عملیاتی و اجرایی شناخته می‌شوند.

رئیس: رئیسان ممکن است برای استراتژی‌ها، تصمیمات بلندمدت و رهبری بزرگتر سازمان شناخته شوند.

5_ نقش‌آفرینی

مدیر: مدیران عملیاتی، عموماً نقش‌های مشخصی در تیم واحد یا بخش مشخصی از سازمان دارند و بیشتر تمرکزشان بر مدیریت منابع، ارتقاء عملکرد و حل مسائل روزمره است.

رئیس: رئیسان اغلب نقش‌های استراتژیک و تصمیم‌گیری را بر عهده دارند و بیشتر به جهت‌گیری سازمان، رهبری استراتژیک و ارتباط با ذینفعان بیرونی متمرکز هستند.

5_ الهام بخشی و رهبری

مدیر: مدیران برای الهام‌بخشی به کارکنان، ارتقاء انگیزه و ایجاد فضای کاری مثبت در تیم‌های خود تلاش می‌کنند.

رئیس: رئیسان باید به‌عنوان رهبران اصلی سازمان عمل کرده و با الهام‌بخشی، تداوم برنامه‌ریزی استراتژیک و ارائه راهنمایی همراه با تصمیمات بلندمدت به کارکنان خود کمک کنند.

6_ انتقال ارزش‌ها و فرهنگ سازمانی

مدیر: مدیران برای انتقال ارزش‌ها و ایجاد فرهنگ مشترک در تیم‌ها و بخش‌های سازمانی مسئولیت دارند.

رئیس: رئیسان مسئول تعیین ارزش‌ها، ارسال پیام‌های استراتژیک و ایجاد فرهنگ و تم داخلی برای دستیابی به اهداف بلندمدت سازمان هستند.

با توجه به این تفاوت‌ها، هماهنگی و همکاری بین مدیران و رئیسان در یک سازمان می‌تواند به بهبود عملکرد، کارایی و موفقیت کلی سازمان کمک کند. هر دو نقش اهمیت زیادی در تحقق اهداف سازمانی دارند و تعامل موثر میان آن‌ها می‌تواند به بهره‌وری و کارایی بالاتر سازمان کمک کند.

 

 

• بیشتر بخوانید: چگونه جلسات پرشوری در سازمان خود برگزار کنیم؟
• بیشتر بخوانید: فن بیان چیست؟
• بیشتر بخوانید: تمرین فن بیان

 

 

بررسی تفاوت مدیر و رئیس در چارت سازمانی چیست؟

در چارت سازمانی، معمولاً تفاوت بین نقش‌ها و مسئولیت‌های مدیران و رئیسان در سازمان به وضوح نشان داده می‌شود. در ادامه به برخی از تفاوت‌های کلیدی بین مدیر و رئیس در چارت سازمانی اشاره می‌کنیم:

1_ موقعیت در چارت سازمانی

مدیر: در چارت سازمانی، مدیران معمولاً در سطح‌های عملیاتی و اجرایی قرار دارند؛ یعنی مسئولیت اداره و راهبری بخشی خاص از سازمان.

رئیس: رئیسان عموماً در سطوح بالاتر سازمانی، مانند دولتمردان اجرایی، مدیران عامل یا هیئت‌مدیره قرار دارند، و مسئولیت‌های استراتژیک و تصمیم‌گیری برای کل سازمان را دارند.

2_ مسئولیت‌ها و وظایف

مدیر: مدیران مسئولیت اداره کارکنان سطح پایین‌تر، پایبندی به استانداردها و فرآیندهای سازمانی و تضمین عملکرد بهینه را دارند.

رئیس: رئیس‌ها باید تصمیمات استراتژیک و اهداف بلندمدت سازمان را تعیین کرده و اطمینان حاصل کنند که سازمان به سوی اهداف استراتژیک حرکت می‌کند.

3_ تاثیر و ارتباطات

مدیر: مدیران اغلب ارتباطات نزدیک‌تری با کارکنان خود داشته و تاثیر مستقیم بر عملکرد و پیشرفت آن‌ها دارند.

رئیس: رئیسان بیشتر تاثیر خود را از طریق تعیین جهت‌گیری، ارائه رهنمودهای استراتژیک و ایجاد فرهنگ سازمانی تمایل اعمال می‌کنند.

4_ تعامل و هماهنگی

مدیر: مدیران معمولاً تعامل بیشتری با تیم‌های کاری خود و تنظیم فرآیندهای عملیاتی و اجرایی سازمان بر عهده دارند.

رئیس: رئیسان باید از طریق هماهنگی با مدیران و مدیریت اجرایی، راهبری استراتژیک و تصمیم‌گیری‌های بلندمدت سازمانی را تسهیل کنند.

5_ پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری

مدیر: مدیران معمولاً مسئولیت‌پذیری بیشتری در مورد اجرای تصمیمات روزمره و دستیابی به اهداف فرعی دارند.

رئیس: رئیسان باید پاسخگویی بیشتری در مورد تصمیم‌گیری‌های استراتژیک و عملکرد کلی سازمان داشته باشند.

6_ توسعه منابع انسانی

مدیر: مدیران ممکن است به‌عنوان افراد کلیدی در فرآیند انتخاب، آموزش و توسعه کارکنان در سطوح مختلف سازمانی نقش داشته باشند.

رئیس: رئیسان باید از طریق سیاست‌گذاری، تعیین جهت کلی توسعه منابع انسانی و ایجاد محیط کاری موثر تاثیرگذاری کنند.

7_ موفقیت و عملکرد سازمانی

مدیر: عملکرد و موفقیت سازمان بستگی بر اجرای صحیح و کارآمد تصمیمات و فرآیندهای روزانه مدیران دارد.

رئیس: رئیسان بر جهت‌گیری کلی سازمان و تصمیمات استراتژیک برای دستیابی به اهداف سازمانی تأثیر بیشتر و عمیق‌تری دارند.

در کل، تفاوت‌های بین مدیر و رئیس در چارت سازمانی بر اساس نقش‌ها، مسئولیت‌ها، تعاملات، توسعه منابع انسانی و تأثیر بر کارکنان و عملکرد سازمانی مشخص می‌شود. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده اهمیت هماهنگی و تعامل مؤثر بین این دو نقش برای دستیابی به اهداف و موفقیت سازمانی است.

کلام آخر

درست است که واژه‌های «مدیر» و «رئیس» اغلب به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما تفاوت‌های ظریف و مهمی بین این دو نقش وجود دارد. فرق رئیس و مدیر و تمایزهای آن‌ها در سبک رهبری، نحوه تعامل با کارکنان و در نهایت، نتایج حاصل از آن‌ها آشکار می‌شود. در نهایت، هر دو نقش‌های مهمی در سازمان‌ها به عهده دارند؛ مدیران با ایجاد ساختار و کارایی، به پیشبرد اهداف سازمان کمک می‌کنند و روسا نیز با ایجاد نظم و انضباط، ثبات را به‌وجود می‌آورند.