پاچه خواری

پاچه خوار کیست؟

پاچه خوار به کسی می گویند که تملق گویی می کند. تعریف نابه جا از کسی می کند که به آن اعتقادی ندارد. در واقع چرب زبانی می کند.

چاپلوسی کردن یعنی چه؟

چاپلوسی کردن در اصطلاح عامیانه خودشیرین کردن است.

متاسفانه پاچه خواری رواج پیدا کرده و الان خیلی ها در خیلی از مکان ها و در خیلی از موقعیت ها پاچه خواری می کنند.

چرا پاچه خواری می کنیم؟

در جامعه فعلی برای اینکه زودتر به مقامات بالاتر برسیم یا برای اینکه بیشتر حقوق بگیریم، پاچه خواری می کنیم. اینقدر شدید این کار را انجام می دهیم که دور و برمان را نمی بینیم و زیراب دیگران را هم می زنیم. طوری پاچه خواری می کنیم که حتی حاضریم شخصیت اصلی خودمان را فراموش کنیم و خود واقعی مان را گم کنیم تا تایید دیگران را بدست آوریم.

چون بلدنیستیم که چطوری مشکلاتمان را حل کنیم، برای این که بتوانیم گلیم مان را از آب بیرون بکشیم، پاچه خواری می کنیم.

چون بلدنیستیم که روابط عاطفی و سالم با اطرافیانمان داشته باشیم، پاچه خواری می کنیم تا موقعی که مشکل داریم طرف به داد ما برسد.

برای اینکه محبت مان به دل اطرافیان بنشیند، همراه پاچه خواری چرب زبانی هم می کنیم و کلمات را تکرار می کنیم تا به دل آنها بنشیند.

بعضی ها اینقدر پاچه خواری کرده اند که برایشان عادت شده و هرچه با آن ها صحبت کنیم، به هیچ صراطی مستقیم نیستند و بازهم راه خودشان را می روند. چرا؟ چون اولا از درون ضعیف هستند و اعتماد به نفس شان ضعیف است. دوما برای بدست آوردن شغل راه درست را بلدنیستند یا می دانند ولی به آن عمل نمی کنند. چرا راه درست را مطالعه نمی کنند؟ چون برای آموزش ها حاضر نیستند پول بدهند. چرا به دانسته هایشان عمل نمی کنند؟ چون تغییر کردن سخت است.

یکی از دوستان من (فاطمه کهنسال) که خانمی متاهل است، تعریف می کرد که در سال 1380 که تازه در یک اداره استخدام شده بود. او می گفت که در محل کار همکارش خیلی خوش صحبت است. می گفت که بعد یک سال که گذشت، اوضاع طوری شده بود که هر روز با آن همکارش هر روز می نشستند و کارشان را در محل کار انجام نمی دادند وکلی می خندیدند، آن خانم بعدا فهمید که خوش زبانی ها از روی منظور بوده است. نتیجه این شد که هر دو نفر به مرز اخراج شدن رسیدند.

راه حل چیست؟

اینکه شما پیشرفت کنید، ربطی به میزان چرب زبانی و پاچه خواری ندارد. اولا به اعتماد به نفس و باورهایتان بستگی دارد و دوما به عمل کردن به باورهایتان. باید باورهایتان مثبت باشد و در مسیر درست به سمت هدف حرکت کنید، و اینقدر حرکت کنید و پیش بروید تا به هدف برسید.

خیلی ها تلاش نمی کنند چون فکر می کنند به صلاحشان نیست، خیلی ها احساس می کنند لیاقت آن شغل یا مقام یا …. را ندارند، خیلی ها فکر می کنند رسیدن به آن هدف خیلی سخت است، به همین دلیل پاچه خواری می کنند.

اگر از راه پاچه خواری و التماس و… سعی کنید به خواسته هایتان برسید، یعنی برای خودتان ارزش قائل نیستید، یعنی باورتان به خودتان منفی است.

با صداقت از دیگران تعریف و تمجید کنید.

این کار مخصوصا در ارتقای عزت نفس دیگران نقش مهمی را بازی می کند. چیزهایی که خوشتان می آید را انتخاب کنید و به آن اشاره کنید. اگر احساس می کنید که چیزی در مورد فردی تغییر پیدا کرده است (به عنوان مثال مدل مو، طرز لباس پوشیدن و ..) به آن توجه کنید و چیزی را که در مورد آن خوشتان آمده، به زبان بیاورید.

ولی تعریف های شما از دیگران بر پایه صداقت باید باشد.

میزان جذابیتی که می توانید بدست آورید، به میزان خلاقیت شما در تحسین کردن دیگران بستگی دارد. تعریف ها و تحسین های خود را با لحنی قاطع اما در عین صداقت بیان کنید.

لزومی ندارد که دل همه اطرافیان را بدست آورید تا به خواسته تان برسید. حتی اگر بیشتر افراد با شما موافق باشند، باز هم شما نمی توانید 100% به خواسته تان برسید.

زمانی که احساس کردید دلتان می خواهد چرب زبانی کنید، از خودتان بپرسید که: “آیا واقعاً لازم است که در همین لحظه، این کار را انجام دهم؟” اگر احساس می کنید که هیچ گونه الزامی در این کار وجود ندارد، چرب زبانی را کنار بگذارید.

کسی که پاچه خواری می کند و کسی که پاچه خواری می شود، هر دو می دانند که حقیقتی در کار نیست و دروغ است، ولی غرور ر و خود برتربینی پاچه خوار شونده از یک طرف، و کمبود عزت نفس و احساس حقارت انسان پاچه خوار از طرف دیگر با عث می شود که هر دو خودشان را به خواب غفلت بزنند و به سیل تملق گویی و تملق شنوی ادامه دهند!

کسی که می بیند دوست او دارد پاچه خواری اش را می کند و می داند طرف دارد دروغ می گوید، بازهم پاچه خواری او را قبول می کند و خواسته او را برآورده می کند. چرا؟ اکثر اوقات این افراد به این دلیل خواسته پاچه خوار را انجام می دهند که احساس منم منم می کنند. می خواهند به نحوی خودشان را اثبات کنند.

بیایید به جای پاچه خواری کردن، خودباوری مان و اعتماد به نفسمان را افزایش دهیم.

بیایید به جای اینکه پاچه دیگران را بخارانیم از درون تغییر کنیم و رشد کنیم.

بیایید از ریشه خودمان را درمان کنیم، تا زهر در درونمان رشد نکند و بعدا نیازی به پادزهر نداشته باشیم.

اینطوری دیگر نیازی به تایید دیگران نداریم و برای بدست آوردن یک شغل با هم بحث و دعوا نمی کنیم و از راه درست آن شغل را بدست می آوریم.

آیا کسی که چرب زبانی می کند فن بیانش بالاست؟

لزوما نه. خیلی از چاپلوسان و چرب زبانان را در جامعه می بینیم که به موقع حرفشان را با قاطعیت بیان نمی کنند و برعکس، خیلی افراد با قدرت فن بیان بالا را می بینیم که چرب زبان نیستند و نیازی به چاپلوسی ندارند.

انواع پاچه خواری:

انواع پاچه خواری بسیار ساده است، حتی شاید شما هم از آن در گفت وگوهای ساده روزانه تان استفاده کنید:

پاچه خواری آشنا یا دوستی که در مواقع ضروری به دردتان می خورد:

قربانتان بروم، قربان شما. لطف کردید، منت بر سرما گذاشتید. خیلی خوشحالم که با شما همکلام می شوم. بنده نوازی کردید. حقیر در پیشگاه حضرتعالی کاهی در مقابل کوه هستم. سایه عالی مستدام. غلام حلقه به گوش تان هستم. نوکرم، چاکرم و….

پاچه خواری همسر:

عزیزم. سلام عزیزم. خوبی عزیزم. فدات شوم عزیزم

پاچه خواری رییس:

و اگر می خواهید هر جور شده پاچه خواری رییس تان را کنید، یادتان باشد که در همه حال و همه وقت به یادش باشید، به مناسبت های مختلف برایش پیامک ارسال کنید، هر روز به بهانه های مختلف به سراغش بروید، شده از جیبتان بزنید صبحانه و ناهار و … مهمانش کنید، برایش درد دل کنید و از غم و غصه در زندگی تان برایش بگویید و….

یا قبول کنید که کارهای رییس تان را خودتان انجام دهید.

مثل:

کارمند : سلام خوبید ؟

رییس : سلام . نه حالم خوب نیست، سرماخورده ام.

کارمند : خدابد نده . چرا؟ چیزی لازم دارید؟

رییس : نه، مرسی.

کارمند : خب نمی آمدید، زنگ می زدید و می گفتید من تمام کارهایتان را خودم ردیف می کردم. می خواهید بروید خانه استراحت کنید؟ همه کارهایتان را خودم انجام می دهم.

رییس : نه، ممنون

کارمند : خواهش می کنم؟

رییس : کار واجبی دارم، باید خودم در اداره باشم.

.

.

.

پاچه خواری دوپهلو:

اگر کتاب های زیادی می خوانید مخصوصا کتاب های دیوان اشعار، شاعران قدیم و جدید، می بینید که بعضی از این شعرای عزیز، اشعارشان را فقط و فقط در مدح بزرگان و شاهان زمان خودشان سروده اند و البته دل خوشی هم از زمانه خودشان نداشتند اما شعرهایشان دو پهلو و طوری بوده که نه سیخ را می سوزانده و نه کباب را، این هم یک نوع از پاچه خواری است؛ پاچه خواری با مدل پارادوکس … یعنی این که شما پاچه خواری مافوقتان را طوری می کنید که زیر آبش را هم می زنید!

پاچه خواری خودمان:

کسانی که هر کجا می نشینند از خودشان تعریف و تمجید می کنند. مثلا وقتی در جمعی هستید که همه از کارهای خارق العاده ای که در زندگیشان انجام دادند تعریف می کنند، برای این که از دیگران کم نیاورید تا می توانید از خودتان، داشته هایتان و نداشته هایتان (بیشتر) تعریف می کنید.

پاچه خواری پیشرفته:

نوع دیگری از پاچه خواریکه پیشرفته است، این است که پاچه خودتان را بخارانید!

نتیجه می گیریم که پاچه خوارها فقط به فکر هدف خودشان هستند و اعتماد به نفس شان پایین است و به هر قیمتی که شده می خواهند به خواسته خودشان برسند حتی اگر پایش بیفتد زیر آب آن کسی که پاچه اش را خاراندند هم می رنند حالا فرقی ندارد که چه کسی باشد. شاید زیر آب شما را هم بزنند.

و در آخر امیدوارم که زندگی سالم، مثبت بودن، دوستی و محبت از ته دل نه برای هدفی در آینده داشته باشید.