کسی را از خوب بودن، خسته نکنیم! خدا نکند انسانی از خوب بودنش خسته بشود، آدمی بشود که مهربانیش هربار نگران و آزرده خاطرش کرده… چرا که آن وقت است که می ماند بلاتکلیف، نه بد بودن را بلد است، و نه توان خوب ماندنش است، آن وقت است که میگریزد… هجرت از دنیای آدم ها، به خلوتی که درونش پوچِ پوچ است. سکوتی که قالبش تنهایی است، که خودخواسته نبوده و لذت بخش نیست… آدم ها را ، از خوب بودنشان خسته نکنیم.