آیا خودشیفته ها موفق ترند؟

حتما تصور شما هم از واژه «خودشیفته» همراه با یک حس توهین آمیز است. مثلا حس می کنید برای دست انداختن یک نفر یا طعنه زدن به او، می گویند خودشیفته!
اما خودشیفتگی یک نوع اختلال رفتاری است.
در اینجا نمیخواهیم در مورد ریشه های خودشیفتگی یا راه های درمان اختلالشان صحبت کنیم.

میخواهیم نتایج یک پژوهش تازه در مورد خودشیفتگان را برایتان بیاوریم. یک پژوهش جالب که می گوید خودشیفتگی، خیلی هم چیز بدی نیست!

خودشیفته ها چه کسانی هستند؟

به کسانی که خیلی زیاد خودشان را دوست دارند، می گویند خودشیفته!

خودشیفته‌ها به علت نیاز شدیدی که به جلب توجه مردم دارند، بیشتر موجب رنجش خاطر مردم و اطرافیانشان می شوند؛ اما مطابق پژوهش های جدیدی که انجام شده، ثابت شده است که خودشیفته ها به احتمال زیاد موفق تر از سایر افراد خواهند بود.

خودشیفته ها چه ویژگی هایی دارند؟

• آنها خود بزرگ بین هستند، خود را بهتر از دیگران می دانند و به صورت اغراق شده ای از بالا به پایین نگاه می کنند!
• مشغولیات ذهنی آنان را فانتزی هایی مثل قدرت، زیبایی، ثروت و موفقیت تشکیل می دهد.
• معمولا در برقراری روابط سالم معمولی، کمی با مشکل مواجه می شوند.
• نیاز زیادی به تحسین شدن از طرف دیگران و تعریف و تمجید دارند.
• از نظر خودشان، همیشه حق با آنهاست! آنها حیا را قورت داده اند!!!!
• به طور معمول، انتظار دارند طرف مقابلشان کاملا مطابق با خواسته آنها رفتار کند.
• معمولا نیازها و احساسات طرف مقابل را نادیده می انگارند و قادر به تشخیص آن نیستند.
• تمایل دارند از دیگران سواستفاده کنند.
• در حالی که خودشان حسودند، فکر می کنند دیگران نسبت به آنها حسادت می ورزند.
• انتقاد پذیر نیستند و اعتماد به نفس شکننده و لرزانی دارند.
• بدتر از همه اینکه خودشیفته نمی داند که خودشیفته اند! یعنی نسبت به رفتارهایشان و رنجی که بر دیگران تحمیل می کنند، آگاه نیستند! بنابراین خیلی سخت می شود آنها را راضی کرد که رفتارهایشان را تغییر دهند!

چرا احتمال موفقیت خودشیفته ها بیشتر است؟

پژوهش های جدید روانشناسان نشان می دهد که خودشیفته ها، با وجود ویژگی های شخصیتی منفی، بازهم به دلیل این که احساس می‌کنند از دیگران برترند، برای تسلیم نشدن سرسختی نشان می‌دهند.

تیمی از پژوهشگران بین‌المللی می‌گویند خودشیفته ها از لحاظ تحصیلات، کار و روابط عاشقانه معمولا در بالاترین رده موفقیت قرار دارند.
این دسته از افراد، ارزش فوق‌العاده‌ای برای خودشان قائلند، در نتیجه اعتماد به نفس بسیار بالایی پیدا می‌کنند.

از نظر روانشناسان، خودشیفتگی، ماکیاولیسم (که در آن هدف، هر نوع وسیله ای را توجیه می کند!) و اختلالات فکری و روانی (سایکوپاتی) یک مثلث تاریک است که نشان دهنده وجود بدجنسی و بدخواهی در شخصیت فرد است.

خودشیفتگان به خود محوری، به خود بالیدن و خود‌بزرگ بینی تمایل دارند و نیازمند تحسین دیگرانند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد اشخاصی که عاشق خودشان هستند، اغلب اوقات از نظر اجتماعی موفقند.

علاقه شدید آنها به جلب توجه، سبب می‌شود که مردم به طرف آنها کشیده شوند و خودشان افراد هدفمندی باشند.

دکتر کوستا پاپاجیورجیو، از دانشگاه کوئینز در بلفاست می گوید:

«اگر شما یک خود‌شیفته باشید به شدت باور دارید که خودتان از هر کس دیگری بهتر بوده و لایق پاداش هستید»

دکر پاپاجیورجیو، ادامه می دهد که: «ممکن است این ویژگی برای تمام اطرافیان شخص خودشیفته خسته کننده و تحمل ناپذیر باشد! ولی چنین خود باوری بی انتهایی، موجب سرسختی روانی و آمادگی برای قبول چالش‌ها می‌شود»

روانشناسان دیگر چه می گویند؟

پژوهشگران خصوصیات 300 دانش آموز دبیرستانی در ایتالیا را بررسی کرده اند (که ویژگی همه شان خودشیفتگی بود) و دریافتند که نتیجه امتحانات درسی این دانش آموزان از امتحانات دیگری که مربوط به هوش آنها بود به مراتب بهتر بوده است.

این افراد خودشیفته علاوه بر داشتن خصلت هایی مانند خود خواهی و نیاز به تسلط بر دیگران، دارای سطح بالایی از انعطاف پذیری و عزم راسخ (اراده بالا) بودند.

البته آنها زرنگ و باهوش نبودند!

اما به علت اینکه اعتماد به نفس بیشتری داشتند و مصمم تر بودند، از شاگردان دیگر که توانایی های دیگری داشتند، پیشی گرفتند.

خودشیفتگی ارثی است یا ذاتی؟

دکتر پاپاجیورجیو، اعتقاد دارد که حدود 60 درصد خودشیفتگی ارثی و بقیه آن ناشی از تاثیر محیط زیست و اجتماع است.
به گفته او احتمالا خودشیفتگان در مقایسه با دیگران اشخاص بیشتری را به خود جلب می‌کنند.

آقای دکتر پاپاجیورجینو می گوید: «آنها فوق‌العاده دوست داشتنی و جذاب اند. چون وقت بیشتری را صرف می کنند تا دوست داشتنی باشند و دیگران را به خود ترغیب کنند.»

مطابق تحقیقات، ممکن است حتی عامل تکامل در خودشیفتگی تاثیر داشته باشد. چون خودشیفته ها با افراد بیشتری رابطه جنسی دارند و ژن خود را به افراد بیشتری منتقل می کنند.

خودشیفتگی می‌تواند موجب ناراحتی و آزار اطرافیان شخص شود ولی راه چاره ای وجود ندارد؛ اما می‌توانید به جای این که اجازه دهید آنها شما را کنترل کنند، شما آنها را کنترل کنید.

دکتر پاپاجیورجیو توصیه می کند که در مورد خوشیقتگان چندان سخت نگیریم. چون خودشیفتگی می تواند یکی از نشانه های تکامل باشد.

پس بیایید به جای تلاش برای درمان آنها، سعی کنیم افراد نارسیسیم را به کنترل خود درآوریم و اجازه ندهیم هرکاری دلشان میخواهد انجام دهند.