شوخی و حاضر جوابی در سخنرانی

در قسمت جدید مجموعه مقالات نکات کوتاه سخنرانی، می‌خواهم در مورد «شوخی و حاضر جوابی در سخنرانی» صحبت کنم.

فیلم کوتاه زیر را ببینید و به ادامه مقاله بپردازید. (1 و نیم دقیقه)

شوخی و حاضر جوابی در سخنرانی؟

شوخی و حاضر جوابی در سخنرانی مرزهای باریکی دارند و یک تیغ دولبه به حساب می‌آیند.

اگر روش شوخی کردن را به خوبی بلد باشید و به درستی و به موقع شوخی کنید، حتماً سخنران ماهرتری هستید. اما اگر بلد نباشید، حسابی برای شما گران تمام می‌شود.

آیا حتماً لزومی دارد جواب بدهیم؟

بسیاری از مواقع، هستند برخی از مخاطبین سخنرانی شما که می‌خواهند با تیکه انداختن و شوخی‌های بی مورد، توجه بقیه را به خود جلب کنید.

حتی اگر جو.اب شما در آستین‌تان است،‌ در این مواقع نباید پاسخ بدهید. چون در این صورت، او را به هدفش که دیده شدن است، می‌رسانید. بنابراین در اینگونه مواقع با بی توجهی و خونسردی، از او عبور کنید. یا به صورت محترمانه‌ای به او بگویید که جو کلاس یا سخنرانی را به هم نریزد. در غیر این صورت، مجبورید عذرش را بخواهید و به سمت درب‌های خروجی، هدایتش کنید.

بخوانید، ببینید و گوش دهید:

روش پاسخ ندادن به سوالات با شوخی

دانلود فیلم ایجاد شرایط طنز در سخنرانی

مواظب اثر معکوس شوخی و حاضر جوابی در سخنرانی باشید!

همانطور که گفتم، اگر مراقب نباشید، ‌شوخی و حاضر جوابی در سخنرانی، می‌تواند اثر معکوس داشته باشد. بنابراین به شما توصیه می‌کنم در دفترچه یادداشتتان لیستی از شوخی‌هایی که فکر می‌کنید در سخنرانی‌ها رایج هستند، تهیه کنید و برای آن‌ها بهترین پاسخ را بیابید.

اما چه کار کنیم که حضار بخندند و بی احترامی نشود؟

ارزش دارد که دنبال عنصر شوخ طبعی در سخنرانی باشید، چون افراد همیشه سخنرانی ای را دوست دارند که آن‌ها را به لبخند زدن وا می‌دارد. منظور ما از شوخ طبعی، جوک گفتن نیست. اگر مهارت یک کمدی ایستاده یا همان استنداپ کمدی را ندارید، لطفا از دیگران (مثل حسن ریوندی که مهارت خاصی در شوخی کردن دارد) تقلید نکنید. لااقل تقلید ناشیانه نکنید!

شوخ طبع بودن یعنی بازیگوش، بی خیال، شاد و شنگول بودن. یعنی چیزها را زیاد جدی نگرفتن، یعنی داشتن یک چشم انداز مفرح، خنده دار و سرگرم کننده. استفاده از شوخ طبعی حضار را آرام می‌کند.

وقتی از شوخ طبعی استفاده می‌کنید از چه چیزی دوری کنید؟

اول:

نگویید قصد دارید یک داستان خنده دار تعریف کنید («شما از آنچه می خواهم بگویم، خوشتان خواهد آمد.») اگر انتظارات حضار را خیلی بالا ببرید، آنها ناامید خواهند شد.

دوم:

از نیش و کنایه استفاده نکنید؛ این چیزها شوخ طبعی نیست و می تواند آزار دهنده باشد. سر به سر هیچ یک از حضار نگذارید مگر اینکه مطمئن باشید اشکالی ندارد و قبلا با او هماهنگ کرده باشید : درباره نژاد، جنسیت، دین، سیاست یا معلولیت جوک نگویید و باورها و ارزش های افراد را مسخره نکنید.

سوم:

وقتی برای افرادی با فرهنگ‌های متفاوت با خودتان سخنرانی می‌کنید، دقت کنید که یک شوخی ممکن است در فرهنگ شما معمولی و برای آن‌ها ناخوشایند و توهین‌آمیز باشد. (این موضوع در سخنرانی سیاسی هم موضوع مهمی است)