ارتباط چشمی در سخنرانی

در این مقاله می‌خواهیم نحوه صحیح ارتباط چشمی در سخنرانی را با هم یاد بگیریم..

فیلم کوتاه زیر را ببینید و به ادامه مقاله بپردازید:

در فیلم بالا، پیام بهرام پور خیلی سریع و مختصر و مفید در مورد ارتباط چشمی در سخنرانی گفت. من می‌خواهم نکاتی تکمیلی به صحبت‌های آقای بهرام پور در مورد ارتباط چشمی اضافه کنم.

همه ما میدانیم که نقش زبان بدن در سخنرانی چقدر مهم است و نقش ارتباط چشمی در زبان بدن! بنابراین یاد گرفتن ارتباط صحیح چشمی در سخنرانی، نکته مهمی است.

شما که به این مقاله آمده‌اید و مشغول مطالعه آن هستید، احتمالاً نقش ارتباط چشمی در سخنرانی را بسیار پراهمیت میدانید؛ بنابراین من دیگر چرایی اهمیت آن را شرح نمی‌دهم و یک راست به سراغ راهکارهایی برای بهبود ارتباط چشمی در سخنرانی می‌روم.

ارتباط چشمی در سخنرانی

با من همراه باشید. فقی این نکته را یادتان باشد که: 

نکته اول: حواستان را پرت نکند

قرار نیست ارتباط چشمی، حواس و تمرکز شما را بگیرد. شما باید پیش از اینکه به روی سن می‌آیید، روزها آن‌قدر تمرین کرده باشید که مطالب به‌خوبی ملکه ذهنتان شده باشد؛ بنابراین اگر تمرین کافی نکرده باشید، ارتباط چشمی ممکن است حواس شما را پرت کند. مراقب این موضوع باشید.

نکته دوم: لزومی ندارد به تک‌تک مخاطبین نگاه کنید

منظور از ارتباط چشمی در سخنرانی این نیست که از جایی شروع کنید و تک‌تک مخاطبین سخنرانی را نگاه کنید. برای جلوگیری از این اشتباه، سالن سخنرانی یا کلاس را به چند بخش تقسیم کنید و برای هر بخش یک نقطه کانونی در نظر بگیرید. هر بار برای چند ثانیه به چند عضو از هر نقطه کانونی نگاه کنید تا ارتباط چشمی شما پخش شود و یکجا نباشد.

نکته سوم: حس صمیمیت و خون‌گرمی را به سرعت تقویت کنید

بسیاری از سخنرانان در ابتدای سخنرانی ارتباط چشمی ضعیفی با مخاطبان خود بر قرار می‌کنند. هرچقدر که برایتان مقدور است این خون گرمی و صمیمیت را در مدت زمان کوتاه‌تری بین خود و مخاطبان ایجاد کنید.

چطور؟

فرصتی مناسب برای ملاقات تعدادی از مخاطبان قبل از شروع سخنرانی می‌تواند ایده خوبی باشد! در این صورت، هنگام ارائه‌ی مطالب، شما اکثر آن‌ها را می‌شناسید و احساس راحتی بیشتری در شما پدید می‌آید

نکته چهارم: گاهی به مخاطبین نزدیک شوید

اینکه در یکجا ثابت بایستید و به مخاطبین چشم بدوزید شاید هم برای خودتان و هم برای مخاطبین خسته‌کننده باشد. سعی کنید هر چند دقیقه یک‌بار قدمی در اتاق یا سالن بزنید و به حضار نزدیک‌تر شوید و از نزدیک ارتباط چشمی برقرار کنید. از هیچ تلاشی برای کم کردن فاصله‌ی فیزیکی بین خود و مخاطبان دریغ نکنید. سعی کنید سالن و محل قرارگیری خودتان را طوری تنظیم کنید تا دید کامل دو طرفه برای شما و مخاطبانتان حفظ شود.

نزدیک شدن به حضار، حس صمیمیت را کم و بیش در هردو طرف ایجاد می‌نماید. این نزدیکی موجب تداعی حس گفتگوی رودررو می‌شود، دقیقاً به همان صورت که شما با دوست خود گفت‌وگو می‌کنید.

نکته پنجم: احساسات خود را با چشمانتان بیان کنید

ارتباط چشمی مولد یک راه ارتباطی کارآمد است اما این تنها زمانی ارزشمند است که بتواند احساسات را نیز منتقل کند.

شادی، غم، هیجان، سردرگمی و هر آنچه با کلمات بیان می‌کنید را نیز در چشمان خود نشان دهید. برای این کار باید از قبل حسابی روی زبان بدنتان کار کرده باشید. این مقالات می‌تواند به شما کمک کند.

نکته ششم: حرکت بیش ازحد چشمانتان را کنترل کنید

اگر چشم شما از یک سمت سالن به سوی دیگر آن به صورتی جست‌وخیز می‌کند که گویی در حال تماشای بازی پینگ‌پنگ هستید معلوم است روی ارتباط چشمی در سخنرانی کار نکرده‌اید! به جای این کار ارتباط چشمی را با یکی از حضار برای چند ثانیه حفظ کنید و سپس به سراغ دیگری بروید. نقاط کانونی که در بالا گفتم را رعایت کنید.

نکته هفتم: وقتی مخاطب سؤالی می‌پرسد…

وقتی مخاطب سؤال می‌کند، تمام توجه خود را به ایشان اختصاص دهید، به آن‌ها نشان دهید که برای مشارکت کردن آن‌ها در بحث، ارزش قائل هستید. تا زمانی که بخواهید پاسخ خود را آغاز کنید به آن‌ها نگاه کنید، سپس دوباره بر تمام حضار، متمرکز شوید.